مؤلفه‌های گفتگوی صحیح، مبتنی بر گفتگوهای قرآنی

در سوره‌ها و داستان‌های قرآن، گفتگوهایی بین شخصیت‌ها و افراد مختلف صورت گرفته که می‌توان براساس آن‌ها، به مؤلفه‌های گفتگوی تربیتی صحیح دست یافت. برای این منظور، گفتگوهای قرآنی - شامل 132 مورد- تحلیل و بررسی تربیتی شد. هدف این پژوهش که با روش تحلیلی- تفسیری انجام شده، دستیابی به پاسخی برای این پرسش است که «از گفتگوهای قرآنی چه مؤلفه‌هایی جهت بکارگیری در گفتگو - به عنوان یک روش تربیتی- به دست می‌آید؟» مؤلفه‌های به دست آمده برای کاربرد در ساختار گفتگوی تربیتی بدین شرح است: استفاده از ادبیات پرسشی به جای ادبیات خطابی، رعایت ادب جایگاهی، سخن گفتن درسطح فهم مخاطب، اعتمادسازی برای مخاطب در گفتگو، ژرف‌کاوی در جریان گفتگو، توجه به درخواست‌های معقول مخاطب، طلب شواهد برای مدعا، حاکمیت منطق در گفتگو، ساماندهی گفتگو در شرایط واقعی، تعمیق بخشی به باور مخاطب، اعطای فرصت طرح پرسش، آموزش غیرمستقیم، نیازسنجی مخاطب در گفتگو، استفاده از فن تشویق و تنبیه و به‌کارگیری قضاوت‌های پسینی.